Morgen moet ik er weer eens aan geloven. Morgen gaat een man via mijn achterste gaatje naar binnen. Met een slang. En een cameraatje. En een paar knijptangetjes, om eventuele poliep-achtige entiteiten en andere aliens in mij uit te drijven. Coloscopie noemen ze dat.
Daar zijn bij mij diverse redenen voor, waar ik verder niet over wil uitweiden. Maar gezien het feit dat ik nu een halve eeuw oud ben, was ik sowieso aan de beurt voor een dergelijke check-up. Die coloscopie maakt me geen zak uit; ik heb zoiets al een paar keer eerder meegemaakt. Of liever gezegd: níét meegemaakt, want ik was elke keer compleet onder zeil. Een ‘roesje’ heet dat. Klinkt lieflijk, maar het is gewoon een vette narcose van een uur.
Wat me wél uitmaakt: de voorbereiding. En aangezien Facebook weer eens vroeg wat mij zoal bezighoudt, dacht ik: soit, ik antwoord maar eens en schrijf het gewoon op, kan mij ’t bommen. Waarschijnlijk wordt het door de Facebookiaanse regering toch binnen de kortste keren weer verwijderd wegens ‘in strijd met de richtlijnen’. Facebooks ingewanden zijn nu eenmaal erg gevoelig.
Anyway, ik ben dus bezig met een darmreiniging. Nu, ja. Nu!Sinds eer-eergisteren geen fruit of groente met pitjes, zaden, vezelrijke voeding, volkoren spul en puur fruit meer.Sinds eergisteren geen zwaar eten meer: beetje bloemkool, gekookte kipfilet, dat soort dingen.Sinds gisteren geen kauwbaar voedsel meer; aardappelpuree, gepureerde groentesoep, appelmoes en yoghurt.En sinds vandaag dus enkel nog gezeefde bouillon, wat appelsap, véél kruidenthee en water.
Dat is op zich allemaal prima te doen, waren daar niet die vier liters KleanPrep (bitterzoutoplossing met een laf vanillesmaakje) die je naar binnen moet klokken om de grote schoonmaak te voltrekken. Ik had de vier flessen oplossing gisteren al voorbereid en in de koelkast gezet, want gekoeld is het beter te zuipen. Zeggen ze. Not. Ik heb mijn darmreiniging dan ook over 2 dagen uitgesmeerd, omdat ik 4 liter in één keer binnen een paar uur tijd gewoonweg niet weg krijg. Ik ben na 1 liter al aan het kokhalzen.
Afijn: om 14:00 ben ik gestart. Om ’t kwartier een kwart liter. En een paar slokken limo na. Een beetje suiker na het zout; wel zo fijn. Om 14:45h is het al zover: ik ren. Want als je wat voelt, moet je ook meteen reageren, anders red je het niet. Dan rest je enkel nog te vertrouwen op je Tena Lady om de boel enigszins op te vangen. Tussen het drinken en rennen door meet ik mijn bloeddruk: 150/88, met een hartslag van 40. Oei! Ik crash lichtelijk dizzy op de bank, bibberend en bevend. Dekentje over, want ik heb het ijs- en ijskoud.
Deken af, naar de keuken hobbelen, drinken, snel door naar de wc, tien minuten later terug naar de bank, deken weer over. [Repeat] [Da capo al fine] [etc.]
Alles borrelt en gromt in mij.
Om 16:00 zit ook de tweede liter erin. Ik ren nog steeds; volgens mij haal ik mijn aantal dagelijkse stappen vandaag wel. En dat binnenshuis! En nu, op het moment van schrijven (17:00) zit ik gesloopt, leeg en met koppijn op de bank. Helemaal klaar met water naar de plee dragen. Hoop ik. Of toch nog niet? Het borrelt nog steeds, maar de innerlijke rust keert langzaam weder. Vanavond nog veel drinken (en plassen), hopelijk enigszins ononderbroken slapen en dan morgen om uiterlijk 7:00 starten met deel 2 van de grote innerlijke schoonmaak: de laatste twee liters die mijn darm spik en span moeten maken: leeg en zachtroze glanzend. Maar ik zal u sparen en daarover niet meer berichten.
En morgen om 16:00 is het dan zo ver. Tot die tijd mag ik niets eten en vanaf 14:00 ook niets meer drinken – anders komt dat er tijdens de ingreep aan de voorkant weer uit. Moet je niet willen. Maar goed, daarover zal ik waarschijnlijk óók maar niet berichten, omdat ik ’t – hopelijk – toch niet meekrijg. Dan met de tram weer naar huis (want autorijden of fietsen mag niet na een roesje) en dan: ETEN!!! Sjezus, twee dagen niets eten, wie doet dat voor z’n lol? Ik niet. Ik sterf nu al van de honger. Intermittent fasting doe ik met alle liefde, maar een hele dag niet eten vind ik echt rete-ongezellig. Ik ben gek op eten.
Oh, en mocht er iets te diagnosticeren zijn, zal ik dat heel misschien delen. Waarschijnlijk niet. Want u heeft u naar alle waarschijnlijkheid al genoeg geleden onder too much information, neem ik aan.
Blame it on Facebook, hét medium voor zielenstriptease.
