Laatst las ik een posting van een vriend op Facebook: hij klonk enigszins verdrietig (understatement van het jaar) over het feit dat hij – óók op zaterdagavond – om uiterlijk half 12 in slaap valt, terwijl hij vroeger rustig tot half 2 doorhaalde. Bij hem haalde dit feit zelfs twijfels aan zichzelf naar boven, in de trant van ‘je doet ’t niet goed genoeg’ en het niet voldoen aan verwachtingen. Natuurlijk ken ik zijn omstandigheden een beetje en snap ik in het kader daarvan zijn twijfels, maar deze ontwikkeling is zó normaal…
Half Nederland zit op zaterdagavond voor de tv te knikkebollen hoor… Alleen dat zeggen ze niet op Facebook. Want da’s niet cool.
Vroeger was ik een ware nachtvlinder. Ik leefde ’s nachts. Fladderde tot in de vroege uurtjes rond. Ging nooit voor tweeën (drieën) slapen. Als student leerde ik het beste voor een tentamen om 3 am, met de tv aan. Ik ging – net als mijn leeftijdgenoten – rustig om 1 uur ’s nachts stappen om om half 6 ’s ochtends pas terug te komen. Net zoals mijn kinderen dat nu doen.
Een paar jaar later muteerde ik tot een ‘gewone nachtbraker’ en vond ik het meestal om een uur of één wel ju. Ik had nog wel nachten van insomnia; ik heb niet voor niets jarenlang de bijnaam ‘Nachtzuster’ op Twitter gehad. Wilde iemand rond middernacht nog even tegen me aanlullen, dan kon dat, want ik was meestal nog wel wakker. En aanspreekbaar.
En nu, op mijn 50e, begin ik rond half elf al onbedaarlijk te gapen. Dan registreer ik niet veel meer. Uiterlijk rond de klok van elf val ik op de bank in slaap. Kan ik mijn ogen echt niet meer open houden, hoeveel moeite ik ook doe. Ja, ook op zaterdagavond.
Daartegenover staat dat waar ik vroeger rustig slapende (!) tot de middag in mijn nest lag (als het kon), ik nu uiterlijk om half acht (AM) klaarwakker ben. Een lekker lange dag voor de boeg, ja. Heel fijn, ware het niet dat ik nu ’s nachts ook regelmatig wakker ben. Want WC. Om 2 uur, om half 5 en meestal om een uur of half 7 nog een keer. Klote overgang en zo. Hopelijk gaat dat nog weer voorbij, maar ik vrees het ergste. Minder thee ’s avonds, dat is een ding wat zeker is.
Anyway, dat alles gebeurt nu eenmaal als je ouder wordt. De kleine dood verschuift. Van nachtbraker tot vroegontwaker. That’s life.
