Ik wil dat het NU overgaat, die overgang. Ik ben het spuugzat. Ik vind het de hel. Net als Caroline Tensen. Alleen schrijf ik er geen boek over, want een boek van een non-BN'er over dor hout en afgevallen blaadjes wil toch niemand lezen.
Vroeger was ik een echte nachtvlinder. Ik leefde 's nachts. Een paar jaar later muteerde ik tot een 'gewone nachtbraker'. En nu, op mijn 50e, begin ik rond half elf al onbedaarlijk te gapen. That's life.
’s Avonds zat ik uitgeput op de bank. Ik las een column over het eeuwige met elkaar vergelijken en over hoe je je gewoon goed genoeg zou moeten voelen, maar dat eigenlijk nooit doet. Verzinkende in al mijn body negativity, dacht ik: Ja! Spijker op z’n kop.
