Ik noem het maar wat het is: ik ben gehandicapt. Al een jaar of twee lijd ik - soms helse - pijn. Non stop. Ik leef op tramadol, NSAR, ibuprofen en paracetamol. In die volgorde. En ik voel me oud. Stokoud. Ja, ik heb een endlife-crisis.
Van nachtbraker naar vroegontwaker
Vroeger was ik een echte nachtvlinder. Ik leefde 's nachts. Een paar jaar later muteerde ik tot een 'gewone nachtbraker'. En nu, op mijn 50e, begin ik rond half elf al onbedaarlijk te gapen. That's life.
Water naar de plee dragen (Quasi-live verslag van iets dat u niet wilt weten)
Morgen heb ik een coloscopie. Daar maak ik me niet druk om. Ik maak me wel druk om de voorfase: de darmreiniging. Pure ellende, dat water naar de plee dragen. Een stukje zielenstriptease. En TMI.