Pakketbezorger

Ik wacht. Op een drietal pakketten van de IKEA. Kerstcadeaus voor de kinderen, die ik dit weekend nog in elkaar moet zetten en inpakken, want daarna heb ik er de gelegenheid niet meer voor en wegens omstandigheden vieren wij de 22e al “kerst”. En dus wacht ik. Met smart. Nog steeds…

“Uw pakketten worden 9 december tussen 8:00 en 17:00 geleverd.” Dat stond in de eerste mail die ik eergisteren van DPD ontving. Aan de ene kant was ik blij: joepie, de boel wordt morgen eindelijk geleverd! Aan de andere kant dacht ik: godsamme, wéér de hele dag thuisblijven, omdat ze het time-frame niet even wat kunnen preciseren. “Die dag blijft u maar lekker thuis, mevrouwtje!” Grmbl.
Ik heb wel wat beters te doen. (Ja, echt).

Gelukkig zit er een “Live Tracking” mogelijkheid in de mail. Als ik daarop klik, krijg ik een kaartje voor mijn snufferd, waarop de plek van de bezorger c.q. het bestelbusje te zien is. En nog mooier: elke 30 seconden wordt het kaartje ververst! Mijn DPD-vriend wordt als Rudolf (dat mormel van een roodneusrendier) weergegeven. En mijn huis is winters versierd, inclusief sneeuwpop. Hoe schattig.

En dus volg ik Rudolf vanaf dat moment op de voet. Hij draait cirkeltjes om mij heen. Nu weer hier, dan weer daar, soms best wel dichtbij, dan toch weer verder weg. Spannend!

Twee keer is hij zelfs op nog geen 100 meter afstand van mijn huis. Vol verwachting durf ik dan niet meer naar de wc te gaan, omdat ik anders niet snel genoeg bij de deur ben als hij aanbelt. Die lui zijn namelijk wél snel als ze eenmaal voor je deur staan: ze drukken op de bel en doe je niet binnen tien seconden open, zijn ze ook alweer weg. Samen met je pakketten. Die je dan ergens in een of ander verafgelegen depot zelf mag gaan ophalen.

Rond een uur of één ineens floept Rudolf uit beeld. Ik schrik. Waar is ie nu weer heen? Na verversen blijkt hij in een of ander louche wijk een paar kilometer verderop bij het spoor rond te hangen. Wel verdorie! Zou hij middagpauze hebben?

Na dik 2,5 uur is mijn DPD-vriend nog steeds op dezelfde plek. Wat dóét hij daar in vredesnaam? Zelfs een quickie am Bahnhof Zoo hoeft niet zó lang te duren…
Ey, jonguh! Het is al bijna 17 uur! Waar blijft mijn bestelling?

Heel even lijkt Rudolf tóch nog weer in de buurt te geraken. Helaas. Mispoes. Ineens floept zijn locatie naar een heel eind buiten de stad, naar een parkeerplaats voor bestelbusjes. Dat kan ik met Google Maps Satellite view overduidelijk ontwaren. Wat een loser. En dan… is de Live Tracker uit. Weg Rudolf. Ik snap er niks van. In al mijn frustratie schrijf ik een boze mail aan de DPD. Niet dat dat wat helpt of dat je ooit een antwoord krijgt, maar het lucht op: ik heb gezegd.

Toch hoop ik de volgende dag opnieuw dat mijn pakketten alsnog geleverd zullen worden, want ik ben het thuis afwachten nu toch wel spuugzat. Ik moet goddorie óók werken! En boodschappen doen! En douchen! En poepen! In plaats daarvan zit ik weer de hele dag met gespitste oren achter mijn computer stomme blogjes te typen. Schiet. Eens. Op. Man!!! Ik weet dat het leven van pakketbezorgers geen lolletje is, zéker niet in deze lockdown’sche decemberdagen, maar andere mensen moeten óók werken en hebben óók stress. En andere dingen te doen. Toevallig.

En wéér zie ik op het trackerkaartje dat Rudolf de godganse dag rond mijn huis kneurt en met verve mijn wijk doorkruist, om vervolgens wéér rond het middaguur te verdwijnen naar zijn louche stek alias afwerkplek, daar bij het spoor. Zou hij daar wonen? Of zouden mijn pakketten misschien helemaal onderin c.q. achterin de bestelbus liggen? Heeft hij mij daardoor steeds als laatste op zijn lijstje, om ook vandaag zijn werkdag wéér vroegtijdig te beëindigen en mij wéér met lege handen in de deuropening te laten staan?

Rond een uur of 14 zie ik dat Rudolf bij een kerstbomenmarkt aangekomen is. Zou hij daar snel nog even een boompie scoren en dan hop, door naar zijn vriend/-in voor ’t weekend? Of zou hij het toch nog in de goedheid van zijn hart kunnen vinden om mij mijn bestelling te brengen? Hallo jongen, wat is er nu belangrijker? De klant of de kerstboom?

Ik klik voor de lol (*kucht*) eens op ‘Live Chat’ op de DPD-site. Misschien kan ik daar mijn gram halen.
“De Live Chat is helaas niet bezet!” Nog meer frustratie.

Ik ben onderhand een volleerd tracker (stalker) geworden. Ik probeer de gedachtegangen van mijn DPD-vriend na te gaan en de logica in zijn gekozen trajecten te ontdekken. Die dozen hebben immers nu al tig onnodige stadskilometers afgelegd.

Ach Rudolf… Wáárom ben je steeds opnieuw nog geen honderd meter van mij verwijderd en lever je tóch mijn spullen niet af? Wáárom? Ik heb er nota bene voor betaald! Ik snap het echt niet… Wat heb ik je misdaan dat je mij zó zeer negeert?

Ik zal het nooit weten. Ik kan alleen maar hopen dat je ooit (vandaag?) nog op mijn bel zult drukken. Maar het zal wel niet. Want je hebt je inmiddels te ruste gelegd op het spoor. Dag Rudolf. Klojo.