Dochter (16) ging voor het eerst naar een mega partyclub ergens in de middle of nowhere. Het gevolg: een hormonaal gestoorde moeder die geen oog dicht deed en smachtte naar levenstekens.
Loslaten voor helikoptermoeders
L
Denk je dat je van die verhipte complottheorieën af bent…
D
Uiteindelijk is deze oorlog dus ook niets meer dan de volgende splijtzwam. Families vallen alwéér uit elkaar, vrienden vliegen elkaar opnieuw in de haren. Eerst corona, nu de oorlog.
Ach, het zal allemaal wel goed gaan, toch?
A
Hoe vaak lees je niet in een opinieartikel: “In het gunstigste geval…” en dan komt het bijbehorende scenario, waarbij een uitermate ongunstige aangelegenheid tóch nog weer goed komt. Maar helaas is dat maar zelden het geval. Logisch ook; je wordt immers doodgegooid met goeroes die prediken dat je positief moet blijven denken, altijd weer optimistisch moet zijn. Maar de kans dat het daadwerkelijk allemaal helemaal goed gaat, is veel kleiner dan dat het toch alsnog een beetje fout...
Best fijn, die quarantaine – wij blijven positief!
B
Samen met je dochter in quarantaine, helegaar zo slecht nog niet. Als je niet al te ziek bent, natuurlijk. Eten bestellen, oude films kijken, kletsen, haren kroelen én knuffelen! Mag van mij best nog even duren!
Mijn DPD-vriend Rudolf
M
En wéér zie ik op het trackerkaartje dat Rudolf de godganse dag rond mijn huis kneurt en met verve mijn wijk doorkruist, om vervolgens wéér rond het middaguur te verdwijnen naar zijn louche stek alias afwerkplek, daar bij het spoor. Zou hij daar wonen?
Sinterklaas is kapot
S
De Nederlandse 'sinterklaastraditie' loopt op zijn eind. Geen grootse intochten, dansend en strooigoed graaiend volk of knusse familiefeesten meer. Het enthousiasme is weg.
The Great Priority Reset
T
Ligt het aan mij, of is iedereen bezig met het verleggen van de persoonlijke prioriteiten? Een shift in hetgeen voor het werkelijke leven nog belangrijk geacht wordt? Niet dat daar wat mis mee is, maar het geeft me een lichtelijk verloren gevoel. Back to base. De periferie verliest aan importantie. En dan merk je ineens tot wiens basis je behoort en bij wie je slechts in de periferie verkeert. Voor wie je belangrijk bent en wie jou eigenlijk kan missen als kiespijn. Dat laatste steeds vaker ook...
Dat ene moment
D
Misschien is dat ene toevallige moment, dat ons ogenschijnlijk op het verkeerde tijdstip op de verkeerde plaats brengt, zonder dat we het beseffen, wel veel méér dan slechts 'een fout moment'.
