Het leven bestaat tegenwoordig enkel nog uit zo min mogelijk zeggen en zo klein mogelijke rondjes lopen; vooral niet te scherp zijn of te moe worden. Alles moet 'rond' zijn, zonder scherpe kantjes. Vlak.
Ruim baan voor klusvrouwen! (beetje een long-read)
Ik heb een avondje bouwmarkt gedaan: "Women at Work" bij de plaatselijke Hornbach. Het was 'interessant', al had ik me wel wat meer werkende apparatuur gewenst.
Sensatiepers, sodemieter op?
Enige tijd geleden zag ik weer zo'n nietszeggend, kort krantenbericht over een tragisch ongeval. Inclusief nietszeggende, korte video. En ik zou willen dat ik het niet gelezen, niet gezien had. Want ik wist om wie het ging.
Rollercoaster
Ik ben een achtbaanverslaafde. Een rollercoasterfreak. Maar helaas kan ik niet meer in de rij staan (te krakkemikkig). Daarvoor heb ik nu de oplossing gevonden, oh yeah!!
Krabgeit
Ik ben een pulkert. Een friemelfreak. Een korstenmaniak. Een krabgeit. Ik peuter en pruts aan alles wat midden in het helingsproces zit. Ik krab aan iedere huidoneffenheid.
Endlife-crisis (want die midlife-crisis, die was ooit)
Ik noem het maar wat het is: ik ben gehandicapt. Al een jaar of twee lijd ik - soms helse - pijn. Non stop. Ik leef op tramadol, NSAR, ibuprofen en paracetamol. In die volgorde. En ik voel me oud. Stokoud. Ja, ik heb een endlife-crisis.
Ja, jou heb ik het allermeest lief! (En jou. En jou ook…)
Eigenlijk zou je maar één "liefde van je leven" kunnen hebben, namelijk jezelf. Maar zo tik ik niet. Ik kan niet zó veel van mijzelf houden. Daarvoor ken ik mijn niet zo leuke kanten en mijn al dan niet verborgen manco's veel te goed.
Een goed moment
Soms, heel soms, zijn mijn goede momenten zelfs hele dagen. Goede dagen. Dan prijs ik mijzelf rijk. Want hoeveel van zulke goede dagen ga ik nog beleven? Wanneer valt dat zwaard van Damocles nu eindelijk?
Zie! Caroline vond die hele overgang ook maar niks!
Ik wil dat het NU overgaat, die overgang. Ik ben het spuugzat. Ik vind het de hel. Net als Caroline Tensen. Alleen schrijf ik er geen boek over, want een boek van een non-BN'er over dor hout en afgevallen blaadjes wil toch niemand lezen.
Afstuderen in de acceptatiekunde (Spiegellogie)
Kan het leven überhaupt iets 'zijn'? eerlijk? oneerlijk? goed? slecht? mooi? rot? saai? intens? Het leven is dat wat ‘t is: een leven. En als het dat niet meer is, is het de dood.
This is me
De song "This is me" hakte erin. Dat gevoel dat je nooit goed genoeg bent, dat je enkel geaccepteerd wilt worden zoals je bent. En dan te durven zeggen: zak toch allemaal in de stront; DIT BEN IK, ik ben tof én ik ben het waard om van te houden!
Moederdag met mijn mamsie!
Vorig jaar schreef ik een verdrietige blog op Moederdag. Een blog vol angst en wanhoop. Dit jaar is Moederdag anders. Dit keer is het er eentje vol hoop. Een "stralende" dag, waarop niet geknuffeld mag worden.
Van Ietsje naar Nietzsche
Ik denk dat ik mij maar ga bekeren tot het nihilisme. Wat ik daar zo geweldig vind? Nou, niets. Maar ik heb er ook niets op tegen. Ik ben een grote fan van niets.
Maleficent
Op dit moment vind ik er echt geen ene zak aan, aan dat leven. Daarom som ik dagelijks luid de dingen op die me nog enige levensvreugde geven. Die me laten accepteren dat alles godvergeten relatief is. Dat je elke dag moet leven als ware het je laatste. Zo verschrikkelijk cliché, maar zo waar.
Een lekkere lange-afstandszoen, lief?
Zoals de meesten misschien wel weten, heb ik een LFAT-relatie Living Far Apart Together. En nu hebben de Chinezen daarvoor een revolutionaire gadget ontwikkeld: de MUA a.k.a. The Kissenger. Lang leve long-distance zoenen!
Volgende keer toch maar weer naar de huishoudbeurs
Ik was op een tweetal beurzen. Eentje voor auto's en eentje voor 'kunst & design'. Geen van beiden bleken interessant. Ik ga wel weer gewoon naar de huishoudbeurs. Stukken leuker!
Van nachtbraker naar vroegontwaker
Vroeger was ik een echte nachtvlinder. Ik leefde 's nachts. Een paar jaar later muteerde ik tot een 'gewone nachtbraker'. En nu, op mijn 50e, begin ik rond half elf al onbedaarlijk te gapen. That's life.
Een schouderklopje voor jullie allemaal! (Wereld Complimentendag)
De tips om een heus compliment te geven op Wereld Complimentendag smijt ik mooi in een donkere hoek. Ik doe het gewoon lekker massaal. Bij deze dus een groot compliment voor jullie allemaal: (lees daarvoor het stuk tot het einde).
Kritische mannen
Ik doe mijn ding. Een zwaar gelag, soms begeleid van licht gelach. Dat bevestigt mij: het gaat eigenlijk best goed. In ieder geval schijn ik nog enige entertainmentwaarde te hebben.
It’s all over now, Baby Blue
Ik kon het niet bevatten. En nu, een kwart eeuw later, eigenlijk nog steeds niet. Maar ja, Falco zei het aan het begin van zijn carrière zelf al: "Enkel dode artiesten zijn goede artiesten."